iSettle

ZEGT HET VOORT - ZEGT HET VOORT - ZEGT HET VOORT

Nieuw-Zeeland is een land van emigranten, dus je komt al snel in aanraking met mede-emigranten. Opvallend is dat het merendeel van deze mensen blijkt te worstelen om hier echt hun draai te vinden. Dat merk ik niet alleen zelf, maar hoor ik ook van anderen en het blijkt tevens uit overheidsonderzoek: 90% van de skilled migrants ondervindt na de emigratie serieuze problemen, en voor 25% is dit reden om Nieuw-Zeeland weer te verlaten. In cijfers uitgedrukt betekent dit dat de emigratie naar Nieuw-Zeeland voor zo'n 25.000 skilled migrants per jaar niet als vanzelf verloopt, en dat hierdoor van deze groep 6.250 emigranten uiteindelijk weer vertrekken.

Daarom heb ik iSettle Immigration Facilitation & Support opgericht. iSettle ondersteunt emigranten die vanuit Nederland naar Nieuw-Zeeland willen emigreren of al geemigreerd zijn, met coaching gericht op ieder mogelijk aspect van het emigratieproces en met opvang bij aankomst in Nieuw-Zeeland. Ik hoop hiermee van emigreren een positieve ervaring te maken.

Meer leesplezier

Er is weer een blog toegevoegd die je kunt volgen: van David en Margreet. David is een oud-collega van mij van de Hanzehogeschool Groningen en is samen met Margreet sinds oktober '08 in NZ om te kijken of ze hier zouden willen wonen en werken. Ze zijn nu nog vakantie aan het vieren - en bij ons op bezoek - maar over niet al te lange tijd begint voor hen het serieuze leven ook weer met het zoeken naar banen, waarschijnlijk in Auckland.

Discussie over een schilderij

Nou heb ik dus ooit een schilderij gemaakt, waarbij ik met opzet probeerde om de te schilderen objecten uit het lood te plaatsen of anderszins te vervormen. Ik vind dat dat intrigerende beelden oplevert en het is ook nog eens helemaal niet makkelijk.

Het leuke is vervolgens dat ik hiermee Age, als wiskundige zijnde, volledig op de kast krijg. Bovenstaand schilderij staat sinds kort bovenop mijn bureau, en dus vlak bij de televisie, waar we regelmatig menig uurtje naar zitten te staren. En ja hoor, Age kan z'n ogen er niet vanaf houden: de vaas is veeel te groot, de hoek van de tafel klopt niet, het is net een lessenaar, de vaas zou eraf moeten vallen, hij zweeft eigenlijk in de lucht, die stoelen staan raar, de grootte van de tafel is absurd, etc.
De kleuren vindt ie dan wel weer mooi.

Met andere woorden: MISSIE GESLAAGD!

Over the Hill Tennis Tournament

Afgelopen weekend hadden we het Over the Hill Tennis Tournament, in Martinborough. Vlak voor de vakantie besloten we met een man of 10 van onze eigen tennisclub ons hiervoor in te schrijven. Wij konden het huis van onze oude buren gebruiken, want die waren op vakantie. Anderen besloten te kamperen en weer anderen reden heen en weer over the hill.

Dat van dat kamperen bleek een hele foute keus: degenen die dat gedaan hebben, bleken twee nachten geen oog dichtgedaan te hebben. De eerste nacht vanwege windkracht 10 en de tweede nacht vanwege twee dronken vrijgezellengroepen om de tent. We zijn zaterdagavond nog leuk uit eten geweest met deze (niet meer piepjonge) kampeerders - het gezelschap viel toen al zo'n beetje boven het toetje in slaap.

Wijzelf reden zaterdagochtend vroeg uit Wton weg met heeeeel slecht weer en dat werd steeds slechter richting Martinborough. Maar gelukkig deed het mini climate in de Wairarapa goed z'n werk: de echte regen arriveerde nooit, wel wat spatters, tennis ging gewoon door.


De club hier heeft 8 velden, 6 heuse grasvelden en 2 van kunstgras. Verder is er een 104 jaar oud clubgebouw met geweldige veranda. Daar heb je nog eens wat aan, bij regen en zonneschijn! Please help ons eraan te herinneren dat ons volgende huis minimaal net zo'n veranda moet hebben...

Dat gras is erg grappig trouwens: de bal stuitert helemaal niet of juist totaal een andere kant op dan je verwacht. Bovendien heb je het gevoel dat je op Wimbledon staat, helemaal toen er een heuse streaker langs kwam, in z'n blote lul over alle 8 velden rende (waar 8 wedstrijden gespeeld werden) en bij het laatste veld iemands racket greep en een balletje ging slaan. Daar hadden we dus mooi even plezier van, waanzinnig! Deze meneer was duidelijk een van de nog vrijgezelle bruidegommen.


De committee (bestuur) van de club heeft een neus voor goede organisatie: versgeplukte roosjes in het toilet, de hele dag door was het een komen en gaan van deftige dames met versgebakken cakes, koeken, muffins en slices, natuurlijk waren er wijnen uit de omgeving, de lunches waren prima in orde en de bbq had geen bijrol. Ook was er voorzien in liters zonnebrandcreme voor algemeen gebruik - factor 30. Laatst in Castlepoint waren wij onze eigen creme vergeten en gebruikten we de uit NL meegebrachte creme van Jakob en Hanka, factor 15: dat was duidelijk te weinig; verbrand!

Age en Steve wonnen als herendubbel zowaar iets: heel slim gedaan, gewoon de eerste 2 partijen verliezen, de 3e winnen, waarna je in de verliezersfinale komt en dan die ook winnen en dat levert dan weer een leuke fles wijn op. Op zaterdag (de mannendubbels en vrouwendubbels) waren er iets van 36 teams, op zondag (mixed dubbels) iets minder geloof ik. Age en ik samen waren niet zo goed in vorm - wij verloren onze 3 partijen, beuh, daar waren we een uurtje enigszins sjacherijnig van, want we hadden best kunnen winnen. Maar het was allemaal wel weer erg leuk.

Update December 2008

De trots van onze oudejaarsavond: oliebollen en appelflappen!


Ziva is wel toe aan vakantie na een bezoekje van Hanka en Jakob...


Er waren weer eens regenbogen - helaas, de potten met goud waren niet binnen handbereik...


Age showt z'n nieuwe outfit, bijelkaar gescoord op Boxing Day.


De duurste oprit ooit, volgens Age. Kwamen we tegen op een wandeling in Eastbourne.


Ikke, in Eastbourne op onze wandeling.


View vanaf Eastbourne op Wellington.


Takkenboel op het strand bij Raumati South, Kapiti Coast.


Jaja, Hataitai Beach met wat leuke botenhuisjes. Wandelingetje vlakbij huis.